ای عزیز خدا کشته در کربلا می برندم به شام ظالمان از جفا

ای عزیز خدا کشته در کربلا می برندم به شام ظالمان از جفا

زیارت عاشورا در حرم دانیال نبی سال 1360 با نوای حاج صادق آهنگران

زیارت عاشورا در حرم دانیال نبی سال 1360 با نوای حاج صادق آهنگران

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                  بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

کردم خطا از کرده ی خود رو سیاهم     بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

آزاده مرد کربلا حر دلاور                    آمد کنار خیمه ی سبط پیمبر

بنهاد با شرمندگی بر  خاک ره سر       با سینه ای پر اضطراب و دیده ی تر

گفتا حسین جان بی پناهم ده پناهم    بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چگونه دیده بر رویت کنم باز                   درد درون خود چگونه دارم ابراز

دانم که من با تو جفا بنمودم آغاز        اکنون پشیمانم تو خود می دانی این راز

شرمنده ام بر درگه این بارگاهم                    بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

اذن دخولم ده که در دولت سرایت       وارد شوم اول ببوسم خاک پایت

هستم خجل از روی زیبا غنچه هایت    بخشنده ای مولا منم عبد گدایت

با لطف و رحمت سیدی فرما نگاهم      بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چه سازم گر گناهانم ببخشی      خاکم به سر گر جرم و عصیانم نبخشی

صد وای گر بر چشم گریانم نبخشی     گر بر دل در سینه سوزانم نبخشی

گو من چگونه عفو تقصیر از تو خواهم   بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

فرموده سالار شهیدان کی سرافراز      بنما به رویم دیده ی حق بین خود باز

ای حر تویی شایسته ی اکرام و اعزاز  بر قله ی اوج شرف کردی تو پرواز

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم       بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

حر اشک شوق و شادی از مژگان فرو ریخت     دردانه های شرم و اشکش بات هم آمیخت

خود را به دامان حسین سرور آویخت              خود را به دامان حسین سرور آویخت

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

پس حمل هبر آن قوم گمراه لعین کرد   آن ظالمان را واژگون از پشت زین کرد

بسیاری از کفار را نقش زمین کرد        سالار دین بر آن دلیری آفرین کرد

ای حر ز تو راضی شود ذات الهم         بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

بنمود در آوردگه رزمی نمایان              می ریخت سر چون گوی از دشمن به میدان

با اسب عشق از هر طرف می کرد جولان       جنگید تا در خاک و خون گردید غلطان

گفتا  بیا مولا بگیر از خاک راهم           بخشا گناهم

الهی روسیاهم شرمسارم پر است از جرم و عصیان کوله بارم

الهی روسیاهم شرمسارم                     پر است از جرم و عصیان کوله بارم

خطا کردم مرا رسوا نکردی                  به لطف و رحمتت امیدوارم

*****

خدایا دردمندی روسیاهم                    سراپا غرق دریای گناهم

ز رحمت گر گناهانم نبخشی               کجا رو آورم عذر از که خواهم

*****

خدایا راز پنهانم تو دانی                     همه جرم و گناهانم تو دانی

مرا رسوا مکن در نزد مخلوق                کز افعالم پشیمانم تو دانی

*****

سپاس ای کردگار چاره سازم               به درگاهت بود روی نیازم

در رحمت نما بر روی دل باز                تو خود آگاهی از سوز و گدازم             

*****

چو من شرمنده ای در این جهان نیست   چو تو یارب رئوف و مهربان نیست

سپاس و حمد و تسبیح تو گفتن           مرا در حد گفتار و بیان نیست

*****

خداوندا تو دانی و آگاه                       که یادت نیمه شب دارد به دل راه

اگر چه مجرمم امیدوارم                     گنه کاران نمی رانی ز درگاه

*****

خداوندا به قرب روزه داران                  به اشک دیده ی امیدواران

به آنانی که در راز و نیازند                  روا کن حاجت چشم انتظاران

*****

مرا یا رب به غیر از معصیت نیست                  سزای من عطا و مغفرت نیست

ولی می دانم ای بخشنده ی مول           ترا بر بندگان جز مرحمت نیست

*****

منم یا رب به حال خویش گریان           که عمری را تلف کردم به عصیان

جوانی را به غفلت دادم از دست            پشیمانم پشیمانم پشیمان

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

از خون پاک لاله رویان هویزه دریای خون گردیده دامان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                        دریای خون گردیده دامان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

ای  مسلمین در سالروز سرفرازان                 از خون پاک عاشقان و پاک بازان

جانبازی و ایثار ان حماسه سازان                  دارد سخن با ما بیابان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

ایثار آن رزمنده مردان دلاور                          در کوچه های شهر و در دامان سنگر

با بعثیان بی حیای شوم کافر                       مانده است بر جا در بیابان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

این لاله ها که اندر بیابان ها دمیده                باشد ز خون نو خطان نو رسیده

کاندر دل این خاک تیره آرمیده                      دادند زینت بر گلستان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

فریاد جانبازی سربازان قرآن                         از ارتشی و از بسیج و پاسداران

یاد حسین و آن فداکاری چمران                    داغی گران بنهاده بر جان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

گلگون نموده خونشان دشت و دمن را            یاد دلاور مردم خونین کفن را

آن پاسداران رشید خون سخن را                  بشنو تو از خلق پریشان هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

دارد فلک از ظلم از ظلم صدام لعین باد داد       بس جان و مال مسلمین را داده بر داد

نفرین حق بر خائنان بی وطن باد                            تا روز حشر از شهر ویران هویزه

از خون پاک لاله رویان هویزه                                    دریای خون گردیده دامان هویزه

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در سوگ تو ای مادر افسرده و نالانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در جبهه ی دین حق ای دختر پیغمبر                   بس ظلم و ستم دیدی هم رنج و بلا مادر

آگه ز زمان بودی ای رایحه ی کوثر                       ای ماه علی مادر از هجر تو گریانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

فرموده رسول الله تو ام ابیهایی                    زد بوسه به دستت چون صدیقه ی کبرایی

بنگر حسنینت را افسرده ز تنهایی                         هم مونس جان بودی هم نور دو چشمانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

یکتا به زمان بودی از جمله زنان برتر                     بعد از تو عزیزانت گیرند که را در بر

گر چشمه ی احسانت جاری نشود دیگر                 مادر که دهد تسکین این سینه ی سوزانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در یاری مولایت بس رنج و بلا دیدی                     این درد و مصیبت را از بهر خدا دیدی

با مهر و وفا بودی بس جور و جفا دیدی                 ای عالمه ی دوران حکمت ز تو خواهانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در شعب ابی طالب مامت به خدا پیوست                چون داغ پدر دیدی سوزی به دلت بنشست

شد گریه مرام تو زآن سرو قدت بشکست                آن خانه ی احزان آتش زده بر جانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

فرموده بدی مادر بر باب وفادارم                            حاجتی علی مولا از محضرتان دارم

پنهان بنما خاکم در نیمه شب تارم                        از داغ غم هجرت چون مرغ نوا خوانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

روزی که تو فرمودی دارند اذان برپا                       بشنید بلال آن دم امر تو نمود اجرا

تا بار دگر مادر یادآوری از بابا                               زان صحنه ی جانفرسا در ناله و افغانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

بشکست عدو پهلو آن قامت رعنایت                       از سیلی بدخواهان نیلی رخ زیبایت

این اجر رسالت کرد خون در دل بابایت                  در مرگ تو خون گریم با محسن بی جانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

شاعر: غلامعلی رجایی

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

رایحه ی بهاران           در دل لاله زاران          حسین خرازی            حسین خرازی

سوی خدا نموده  رجعت جاودانه                            همچو همای رحمت در دل بی کرانه

اوج گرفته روحش سرخوش و عاشقانه           تا به تقرب حق بر زند آشیانه

جای کند به بزم و        مجمع رستگاران                   حسین خرازی            حسین خرازی

رنگ عقیق خون در جامه ی جان فشانده                  سوی شهادت او را عشق حسین کشانده

جذبه ی اعتلایش زعالم خاک رانده                نشعه ی وصل جانان صبر از او ستاننده

رسته ز هر تعلق         بسته نظر به یاران       حسین خرازی            حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

شیفته ی شهادت بوده دل سلیمش             کرده ادای فرمان از طرف زعیمش

به به از این مقام و موهبت عظیمش             در قلل تقرب کرده خدا مقیمش

تا که کند وفا بر           وعده ی جان نثاران      حسین خرازی            حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

اوج عروج عنقا جایگه مگس نیست                لاله ی دست پرور شسته ز خار و خس نیست

هان نفس مسیحا در خور هر نفس نیست       زبده تر از شهیدان رتبه ی هیچ کس نیست

کیست که حق نداند    لایق حق گذاران                   حسین خرازی            حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

عشق حسین عجین است با گل پاسداران      شور حسین نهفته در دل پاسداران

با رخ اوست روشن محفل پاسداران               کشته شدن به راهش قابل پاسداران

در هدف حسینند        جمله ز ره سپاران       حسین خرازی            حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران  فخر طلایه داران                   حسین خرازی            حسین خرازی

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

 تا بتازم قلب دشمن                                             با تفنگم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

گر پدر روزی ز من رنجیده گشتی                                    خاطرت آزرده شد از طفل خامت

کن حلالم ای پدر من رهسپارم رهسپارم رهسپارم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

تا بگیرم انتقام صد نهالم                                       آه و بغض و آرزوی صد جوانم

لاله افشان می کنم با جسم و جانم رهسپارم با تفنگم     

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

ای که هرکس عشق تو در سر دواند                      ای که عاشق می شوی بر جسم و جانش

پیش خود خوانی همه نقش و روانش رهسپارم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

مادر امشب بوسم آن دستان گرمت                                    بوسه افشان می کنم رخسار زردت

گریه  گربهرم کنی قلبم برنجد رهسپارم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم                                   با تفنگم با تفنگم

ای برادر بیا کاروان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

بهر حفظ خلیج این زمان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

هر طرف خیل رزمنده در جنب و جوش                 سیل آسا فکنده به هامون خروش

بیرق  فتح و نصر من اله به دوش                           بنگ تکبیر بر آسمان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

نور ایمان ز سیمایشان آشکار                            فوج فوج عازم پهنه ی کارزار

راسخ و محکم و ثابت و استوار                             پای کوبان به ایثار جان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

کن نظر شیرمردان عزم آهنین                              یکه تازان گردان ایران زمین

عازم جنگ و یاری به اسلام و دین                        همچنان کوه آتشفشان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

ای که مستی ز جام ولای حسین                          خیز و رو کن سوی کربلای حسین

بوسه زن خاک دولت سرای حسین                       جیش حق سوی آن آستان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

راهیان حریمش علی الاتصال                               رسته از قید و در سیر اوج کمال

منسجم متحد گشته با شور و حال                        صف به صف پیرمرد و جوان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

این سپه حامی دین پیغمبر است                          جمله را شور و عشق حسین بر سر است

هر ستمدیده را در جهان یاور است                       بهر کوبیدن ناوگان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

ای جلوات ذات تو جلوه ی کبریا علی ای به نگین معرفت خاتم او صیا علی

ای جلوات ذات تو  جلوه ی کبریا علی                      ای به نگین معرفت  خاتم او صیا علی

ای که گرفته از رخت  شمس و قمر ضیا علی             به بزم عاشقان خود کرم کن و بیاعلی

که صبرشان تمام شد فدایی تو یا علی                    ای به نثار  مقدمت  گوهر اشک دیده ام

ای به فدای جان تو  جان به لب  رسیده ام               من به بهای هستی ام  عشق تو را خریده ام

نیست  به جز ولای تو مشی و مرام و ایده ام            خوشم که دارم از جهان ولایت تو را علی

نمی تواند آدمی ار که گندمی هدر کند                    ولی علی به نان جو تمام عمر سر کند

به صبر و طاقت علی خدای چون نظر کند                  قبول توبه ی پدر به خاطر پسر کند

کلید استجابت دعاست انس با علی                       ای دل بی قرار من عاشق و مبتلای تو

وی رخ تو جمال حق جان من و ولای تو                     قبول حق نمی شود نماز بی ولای تو

ربوده دل ز دست من حسین و کربلای تو                  چه کربلا که بسته شد درش به روی ما علی

اگر مرا زقید غم  رها کنی چه می شود                             اگر نگاه مرحمت به کم کنی چه می شود

نگه به این کبوتر حرم کنی چه می شود                            جواز کربلا به ما کرم کنی چه  می شود

چه می شود تسلی ای دهی به قلب ما علی          شب شهادت تو غم به سینه برطرف نشد

به من اگر چه مشتبه وسیله با هدف نشد                گوهر معنویتی نصیب این صدف نشد

چرا نصیب و روزیم زیارت نجف نشد                          چرا نشد که سر نهم به پای آشنا علی

شاعر: محمد جواد غفورزاده (شفق)