نوحه های حاج صادق آهنگران در جنگ تحمیلی :: نوحه های حاج صادق آهنگران

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

کردم خطا از کرده ی خود رو سیاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

آزاده مرد کربلا حر دلاور آمد کنار خیمه ی سبط پیمبر

بنهاد با شرمندگی بر خاک ره سر با سینه ای پر اضطراب و دیده ی تر

گفتا حسین جان بی پناهم ده پناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چگونه دیده بر رویت کنم باز درد درون خود چگونه دارم ابراز

دانم که من با تو جفا بنمودم آغاز اکنون پشیمانم تو خود می دانی این راز

شرمنده ام بر درگه این بارگاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

اذن دخولم ده که در دولت سرایت وارد شوم اول ببوسم خاک پایت

هستم خجل از روی زیبا غنچه هایت بخشنده ای مولا منم عبد گدایت

با لطف و رحمت سیدی فرما نگاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چه سازم گر گناهانم ببخشی خاکم به سر گر جرم و عصیانم نبخشی

صد وای گر بر چشم گریانم نبخشی گر بر دل در سینه سوزانم نبخشی

گو من چگونه عفو تقصیر از تو خواهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

فرموده سالار شهیدان کی سرافراز بنما به رویم دیده ی حق بین خود باز

ای حر تویی شایسته ی اکرام و اعزاز بر قله ی اوج شرف کردی تو پرواز

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

حر اشک شوق و شادی از مژگان فرو ریخت دردانه های شرم و اشکش بات هم آمیخت

خود را به دامان حسین سرور آویخت خود را به دامان حسین سرور آویخت

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

پس حمل هبر آن قوم گمراه لعین کرد آن ظالمان را واژگون از پشت زین کرد

بسیاری از کفار را نقش زمین کرد سالار دین بر آن دلیری آفرین کرد

ای حر ز تو راضی شود ذات الهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای بخشا گناهم بخشا گناهم

بنمود در آوردگه رزمی نمایان می ریخت سر چون گوی از دشمن به میدان

با اسب عشق از هر طرف می کرد جولان جنگید تا در خاک و خون گردید غلطان

گفتا بیا مولا بگیر از خاک راهم بخشا گناهم

۰ نظر

۰

۰ ۰۹ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۱:۳۴

ابوعمار حسین زاده

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در سوگ تو ای مادر افسرده و نالانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در جبهه ی دین حق ای دختر پیغمبر بس ظلم و ستم دیدی هم رنج و بلا مادر

آگه ز زمان بودی ای رایحه ی کوثر ای ماه علی مادر از هجر تو گریانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

فرموده رسول الله تو ام ابیهایی زد بوسه به دستت چون صدیقه ی کبرایی

بنگر حسنینت را افسرده ز تنهایی هم مونس جان بودی هم نور دو چشمانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

یکتا به زمان بودی از جمله زنان برتر بعد از تو عزیزانت گیرند که را در بر

گر چشمه ی احسانت جاری نشود دیگر مادر که دهد تسکین این سینه ی سوزانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در یاری مولایت بس رنج و بلا دیدی این درد و مصیبت را از بهر خدا دیدی

با مهر و وفا بودی بس جور و جفا دیدی ای عالمه ی دوران حکمت ز تو خواهانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

در شعب ابی طالب مامت به خدا پیوست چون داغ پدر دیدی سوزی به دلت بنشست

شد گریه مرام تو زآن سرو قدت بشکست آن خانه ی احزان آتش زده بر جانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

فرموده بدی مادر بر باب وفادارم حاجتی علی مولا از محضرتان دارم

پنهان بنما خاکم در نیمه شب تارم از داغ غم هجرت چون مرغ نوا خوانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

روزی که تو فرمودی دارند اذان برپا بشنید بلال آن دم امر تو نمود اجرا

تا بار دگر مادر یادآوری از بابا زان صحنه ی جانفرسا در ناله و افغانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

بشکست عدو پهلو آن قامت رعنایت از سیلی بدخواهان نیلی رخ زیبایت

این اجر رسالت کرد خون در دل بابایت در مرگ تو خون گریم با محسن بی جانم

یا فاطمه سر بردار من زینب نالانم

شاعر: غلامعلی رجایی

۰ نظر

۰

۰ ۰۹ تیر ۹۶ ، ۱۰:۰۱

ابوعمار حسین زاده

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

رایحه ی بهاران در دل لاله زاران حسین خرازی حسین خرازی

سوی خدا نموده رجعت جاودانه همچو همای رحمت در دل بی کرانه

اوج گرفته روحش سرخوش و عاشقانه تا به تقرب حق بر زند آشیانه

جای کند به بزم و مجمع رستگاران حسین خرازی حسین خرازی

رنگ عقیق خون در جامه ی جان فشانده سوی شهادت او را عشق حسین کشانده

جذبه ی اعتلایش زعالم خاک رانده نشعه ی وصل جانان صبر از او ستاننده

رسته ز هر تعلق بسته نظر به یاران حسین خرازی حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

شیفته ی شهادت بوده دل سلیمش کرده ادای فرمان از طرف زعیمش

به به از این مقام و موهبت عظیمش در قلل تقرب کرده خدا مقیمش

تا که کند وفا بر وعده ی جان نثاران حسین خرازی حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

اوج عروج عنقا جایگه مگس نیست لاله ی دست پرور شسته ز خار و خس نیست

هان نفس مسیحا در خور هر نفس نیست زبده تر از شهیدان رتبه ی هیچ کس نیست

کیست که حق نداند لایق حق گذاران حسین خرازی حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

عشق حسین عجین است با گل پاسداران شور حسین نهفته در دل پاسداران

با رخ اوست روشن محفل پاسداران کشته شدن به راهش قابل پاسداران

در هدف حسینند جمله ز ره سپاران حسین خرازی حسین خرازی

اسوه ی شب شکاران فخر طلایه داران حسین خرازی حسین خرازی

۰ نظر

۰

۰ ۰۷ تیر ۹۶ ، ۱۸:۱۶

ابوعمار حسین زاده

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

تا بتازم قلب دشمن با تفنگم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

گر پدر روزی ز من رنجیده گشتی خاطرت آزرده شد از طفل خامت

کن حلالم ای پدر من رهسپارم رهسپارم رهسپارم

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

تا بگیرم انتقام صد نهالم آه و بغض و آرزوی صد جوانم

لاله افشان می کنم با جسم و جانم رهسپارم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

ای که هرکس عشق تو در سر دواند ای که عاشق می شوی بر جسم و جانش

پیش خود خوانی همه نقش و روانش رهسپارم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

مادر امشب بوسم آن دستان گرمت بوسه افشان می کنم رخسار زردت

گریه گربهرم کنی قلبم برنجد رهسپارم با تفنگم

ای برادر عازم میدان جنگم با تفنگم با تفنگم

۰ نظر

۰

۰ ۰۵ تیر ۹۶ ، ۱۹:۱۰

ابوعمار حسین زاده

ای برادر بیا کاروان می رود

بهر حفظ خلیج این زمان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

هر طرف خیل رزمنده در جنب و جوش سیل آسا فکنده به هامون خروش

بیرق فتح و نصر من اله به دوش بنگ تکبیر بر آسمان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

نور ایمان ز سیمایشان آشکار فوج فوج عازم پهنه ی کارزار

راسخ و محکم و ثابت و استوار پای کوبان به ایثار جان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

کن نظر شیرمردان عزم آهنین یکه تازان گردان ایران زمین

عازم جنگ و یاری به اسلام و دین همچنان کوه آتشفشان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

ای که مستی ز جام ولای حسین خیز و رو کن سوی کربلای حسین

بوسه زن خاک دولت سرای حسین جیش حق سوی آن آستان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

راهیان حریمش علی الاتصال رسته از قید و در سیر اوج کمال

منسجم متحد گشته با شور و حال صف به صف پیرمرد و جوان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

این سپه حامی دین پیغمبر است جمله را شور و عشق حسین بر سر است

هر ستمدیده را در جهان یاور است بهر کوبیدن ناوگان می رود

ای برادر بیا کاروان می رود

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

۰ نظر

۰

۰ ۰۵ تیر ۹۶ ، ۱۸:۳۰

ابوعمار حسین زاده

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

گر تشنه ی شیرم بابا با اینکه صغیرم بابا

مشمار حقیرم بابا سرباز دلیرم بابا

با کودکی اندر میدان با کودکی اندر میدان هنگامه بپا سازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

گفتی تو چو هل من ناصر آوای تو را بشنیدم

در یاریت ای بی یاور بی تاب و توان گردیدم

از جمله فداکارانت کوچک تر و طنازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

چون رفتن سوی میدان با کودکیم نتوانم

بابا بکشم در آغوش بر همره خود میدانم

شد دست حسینم مرکب شد دست حسینم مرکب بر عرش همی تازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

قابل اگرم می دانی کن هدیه بر جانانم

تا جان و تن کوچک را جانانه کنم قربانت

گر کودک بی مقدارم گر کودک بی مقدارم خود عاشق و جانبازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

بابا ببرم همراهت هرچند که کودک باشم

تا شمع جمالت را من پروانه ی کوچک باشم

سر بر سر کوی جانان سر بر سر کوی جانان مردانه بیندازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

سالار همه عشاقی سر حلقه ی جانبازانی

من تشنه لبم در خیمه لب تشنه تو در میدانی

گر کودک بی مقدارم گر کودک بی مقدارم خود عاشق و جانبازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

خونین جگری از داغ مرگ علی اکبر داری

بشکسته دلی از هجر عباس دلاور داری

گلگون سر و رویت بابا گلگون سر و رویت بابا از خون گلو سازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

این اصغر بی شیرت را گر لایق جانان دانی بر جانب قربانگاهم تکمیل نما قربانی

تا پرچم مظلومی را تا پرچم مظلومی را بهر تو برافرازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

با خون گلوی معصوم کن گلبن دین را سیراب

از شوق شهادت باشد این طفل صغیرت سیراب

در راه خدا می خواهم در راه خدا می خواهم جان و سر و تن بازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

چون شهد شهادت نوشم قندافه ی خونینم را

بگذار به روی دستان بر اهل دو عالم بنما

زین غصه سرشکی خونین از دیده معلم ریزد

در عرصه ی محشر فردا بر دامن تو آویزد

بر جمله عزادارانت بر جمله عزادارانت بابا نظر اندازم من

شش ماهه ی جانبازم من سرباز سرافرازم من سرباز سرافرازم من

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

۰ نظر

۰

۰ ۲۳ خرداد ۹۶ ، ۰۰:۳۹

ابوعمار حسین زاده

از پایگاه عشق و ایمان رزمنده ای عازم به میدان

با صولتی چون شیر یزدان رزمنده ای عازم به میدان

از خیمه گاه آل پیمبر گردیده طالع خورشید خاور

یا سر کشیده ماهی منور رعنا جوانی گرد دلاور

عازم به جنگ قوم عدوان

بوسیده دست سلطان ابرار رخصت گرفته از بهر پیکار

در راه اسلام حاضر به ایثار آماده ی رزم با قوم کفار

سرمشق خیل نوجوانان

گشته زره پوش بسته کمر را افکنده بر دوش زیبا سپر را

بر سر نهاده خود پدر را کرده حمایل تیغ دو سر را

زیر زره پوشیده خفتان

بنهاده زین بر پشت تکاور گویی به مرکب بنشسته حیدر

ورد زبانش الله اکبر زیر کمربند جا داده خنجر

از دیده اش بیننده حیران

بنهاده بر دوش گرز گران سنگ این آتشین خشم وین آهنین چنگ

روح شجاعت در عرصه ی جنگ حیران دلیران زین عزم و آهنگ

روشن دلش از نور قرآن

صد آفرین بر این قهرمانی صد مرحبا بر این پهلوانی

از جد امجد دارد نشانی بر چهره ی چون گل ارغوانی

هست این ملک در نقش انسان

این جنگجوی دشمن شکن کیست این یکه تاز سیمین بدن کیست

این نوجوان شیرین سخن کیست این اهرمن کش این تیغ زن کیست

کز صولتش دشمن هراسان

بعد از وداع سالار خوبان در سینه ی دشت بنموده جولان

چون تیر ثاقب بر قلب عدوان با کوفیان کرد جنگی نمایان

خواندی رجز با کام عطشان

گفتا گلی از باغ ولایم آرام جان خیرالنسایم

فرزند پور شیر خدایم گل غنچه ی باغ مجتبایم

تکبیر گویان پور غضنفر خود را رسانید بر قلب لشکر

هر کس که می شد با او برابر گشتی جدا سر او را ز پیکر

خصم از دم تیغش گریزان

آه از دمی که افتاده از زین صحرا ز خونش شد سرخ و رنگین

دشت بلا یافت زآن لاله آذین عمو بیامد او را به بالین

بگریست چون ابر بهاران

بر سینه بنهاد خونین سرش را بگرفت در بر گل پیکرش را

زد بوسه رخسار انورش را بسترد از خاک مه منظرش را

بر برگ گل بارید باران

شاعر: حاج حبیب الله معلمی

۰ نظر

۰

۰ ۲۰ خرداد ۹۶ ، ۱۶:۵۰

ابوعمار حسین زاده