ای جلوات ذات تو جلوه ی کبریا علی ای به نگین معرفت خاتم او صیا علی
ای جلوات ذات تو جلوه ی کبریا علی ای به نگین معرفت خاتم او صیا علی
ای که گرفته از رخت شمس و قمر ضیا علی به بزم عاشقان خود کرم کن و بیاعلی
که صبرشان تمام شد فدایی تو یا علی ای به نثار مقدمت گوهر اشک دیده ام
ای به فدای جان تو جان به لب رسیده ام من به بهای هستی ام عشق تو را خریده ام
نیست به جز ولای تو مشی و مرام و ایده ام خوشم که دارم از جهان ولایت تو را علی
نمی تواند آدمی ار که گندمی هدر کند ولی علی به نان جو تمام عمر سر کند
به صبر و طاقت علی خدای چون نظر کند قبول توبه ی پدر به خاطر پسر کند
کلید استجابت دعاست انس با علی ای دل بی قرار من عاشق و مبتلای تو
وی رخ تو جمال حق جان من و ولای تو قبول حق نمی شود نماز بی ولای تو
ربوده دل ز دست من حسین و کربلای تو چه کربلا که بسته شد درش به روی ما علی
اگر مرا زقید غم رها کنی چه می شود اگر نگاه مرحمت به کم کنی چه می شود
نگه به این کبوتر حرم کنی چه می شود جواز کربلا به ما کرم کنی چه می شود
چه می شود تسلی ای دهی به قلب ما علی شب شهادت تو غم به سینه برطرف نشد
به من اگر چه مشتبه وسیله با هدف نشد گوهر معنویتی نصیب این صدف نشد
چرا نصیب و روزیم زیارت نجف نشد چرا نشد که سر نهم به پای آشنا علی
شاعر: محمد جواد غفورزاده (شفق)
